Spillkråkan, de vereniging van vrouwelijke boseigenaren in Zweden, bevestigd dat het in haar, nou ja eigenlijk hun, geval ook bijna volgens het geijkte patroon is gegaan. Vader had geen zoon als opvolger en zou het stuk bos verkocht hebben als de twee dochters, die hun hele jeugd in het bos doorgebracht hadden, niet een luid protest hadden laten horen. Zij hadden vanaf jonge leeftijd meegeholpen met het bosbeheer en wisten als geen ander hoe het familiebezit te onderhouden.Kerstin is een van de 125.000 vrouwelijke boseigenaren. Samen beheren zij ruim 4,5 miljoen hectare bos. Dat is meer dan de totale oppervlakte van Nederland. Veel van deze vrouwelijke eigenaren hebben natuurlijk, zoals Kerstin het met gevoel voor understatement pleegt te zeggen, hun kettingzaag ‘rijbewijs’. Ook Kerstin en haar zus doen het dagelijks onderhoud zelf. Spillkråkan doet veel aan opleiding en promoot duurzaam bosbezit, tevens helpen zij families die bos bezitten met het behalen van een groepscertificaat voor verantwoord bosbeheer. PEFC groepscertificering is volgens Kerstin dé optie die perfect aansluit bij het bos dat familiebezit is. Dus mocht u op vakantie in Zweden eens een dame met een buitenmodel kettingzaag tegenkomen, nee u heeft geen nachtmerrie, noch zit u in een slechte film, u ziet gewoon hoe belangrijk vrouwen in het bosbeheer in Zweden zijn. Kerstin was een van de sprekers tijdens de PEFC jaarbijeenkomst in 2019.>