Mijn eerste baan

universiteit van Wageningen. Daar heb ik een Bachelor in bos- en natuurbeheer, of bosbouw in de volksmond, gedaan met als specialisatie ecologie en beheer. Omdat ik mij in mijn Master meer wilde richten op de sociale wetenschappen ben ik binnen dezelfde Master, bos- en natuurbeheer, een andere specialisatie gaan doen: beleid en maatschappij. Naast deze reguliere Master ben ik ook toegelaten tot een speciaal Master programma: Sustainable Development Diplomacy (SDD). Deze Master track staat open voor vijf verschillende Master studies en bestaat uit maximaal 15 studenten per jaar. Na een strenge selectieprocedure werden er in mijn jaar slechts 5 studenten toegelaten waarvan ik één van de gelukkigen was. Dankzij deze speciale track heb ik mijn stage kunnen doen bij de Verenigde Naties, om precies te zijn bij het United Nations Reducing Emissions from Deforestation and forest Degradation(UN-REDD) programma die gevestigd is in Genève. Tijdens mijn studietijd heb ik dus bosbouw technisch, maar ook ecologisch veel kennis opgedaan en dat aangesterkt met verschillende sociaalwetenschappelijke inzichten én diplomatieke ‘skills’ op het gebied van duurzaamheid. Dat klinkt als een hele mondvol, maar dit alles valt nu perfect samen met wat PEFC is, en waar het keurmerk voor staat. Dat zal ik kort proberen uit te leggen. In eerste instantie is mijn bosbouwkundige kennis nodig om de technische zaken van de regelgeving omtrent boscertificering te kunnen begrijpen. Daarnaast is mijn kennis en ervaring bij de VN, waarin ik veel te maken had met de Sustainable Development Goals (SDGs) zeer relevant omdat het veel overlap heeft met de doelen van PEFC. De diplomatieke zaken zijn weer goed in te zetten bij het internationale karakter van PEFC, waarin vaak compromissen moeten worden gesloten om tot een internationaal geaccepteerde uitkomst te komen, bijvoorbeeld in de huidige herziening van de eisen waar een nationale bosstandaard aan moet voldoen alvorens er goedkeuring (endorsement) gevraagd wordt. Deze eisen worden ook wel de Sustainability Benchmark genoemd. Al met al dus veel zaken die overlap hebben met mijn studieachtergrond en interesse. En nu ben ik alweer een maand bezig als coördinator. Het eigen maken van alle regelgeving is een behoorlijk intensief proces, waarin je veel moeten lezen maar ook moet proberen dat zoveel mogelijk in de praktijk toe te passen. Ik kan dus niet wachten om binnenkort de deur uit te gaan om verschillende bedrijven en organisaties te gaan bezoeken die allemaal iets met PEFC te maken hebben. Dat zal allereerst bij PEFC International in Genève zijn, ik mag dus weer terug naar de plek waar ik een half jaar lang gewoond en gewerkt heb, onwijs gaaf natuurlijk! Gelukkig word ik ook heel goed ondersteund door de aanwezige collega’s. Het is een klein team, maar daardoor zijn de lijntjes altijd kort waardoor ik altijd bij de lopende bosbouwencyclopedie Kees Boon kan aankloppen, alles over PEFC te horen krijg van Patricia, het registratiesysteem leer van Irma, Saskia mij alle ins-en outs van de administratie brengt en Mac mij altijd om mijn broodje gehakt smeekt. Ik ben erg trots dat ik nu onderdeel mag uitmaken van dit team en van een internationale organisatie die hard werkt om de wereld duurzamer te maken, dat maakt dat ik iedere dag met veel plezier aan het werk ben en dat hopelijk ook nog een poos mag doen!>